Ligt t aan mij, of worden mensen significant dommer zodra ze op Schiphol aankomen? Die gedachte komt iedere keer als ik dit mekka van modern veevervoer bezoek. Wat het antwoord ook is, inchecken op Schiphol blijft een activiteit waarbij je je verstand ook zelf het beste op nul kan zetten. Reisgenoot M heeft het wel gemaakt in het leven, dus hij mag via de poortjes gereserveerd voor de lucky few richting de gate. Maar ik sta natuurlijk weer tussen een paar misvormde Volendammers. En mensen met kinderen die volgens mij vandaag nog op school hadden moeten zitten. Over een paar jaar zijn dat dus de domme mensen die Schiphol met hun aanwezigheid vervuilen.

Het is gelukkig voor een goed doel zullen we maar zeggen. Anderhalf uur later wacht het mooie Glasgow, voor een heel weekend weg van huis en haard.

Na het inchecken en het optionele kwartier wachten voor de anderhalve toilet bij de gate (volgens mij doen medereizigers graag een dutje op de plee) is het tijd om het vliegtuig te betreden. Dankzij M via de priority lane. Ik probeer maar niet te veel te wennen aan die luxe. In het vliegtuig wordt gratis entertainment verzorgd door de man voor ons die zijn kale schedel scalpeert aan de overhead lockers, en de nog niet geheel wakkere piloot die het weerbericht van Manchester voorleest. Niet dat dat qua voorspelling veel uitmaakt, het is er net zo nat, en niet op een goede manier.

Na een half uurtje extra wachten aan de gate kan het feest echt beginnen.